วัดทุ่งเซียด

วัดทุ่งเซียด สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มีประวัติก่อตั้งมาตั้งแต่ พ.ศ.2410 เนื้อที่ 30 ไร่ เดิมเคยเจริญรุ่งเรืองแต่เมื่อพม่าตีกรุงศรีอยุธยาแตกแล้วก็เก็บเอาของมีค่าไปพร้อมทั้งเผาวัดทำให้ไม่มีหลักฐานอะไรหลงเหลืออยู่  คงเหลือแต่ซากอิฐปรักหักพัง และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2512 เขตวิสุงคามสีมา กว้าง 29 เมตร ยาว 39 เมตร การศึกษามีโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม เปิดสอนเมื่อปี พ.ศ. 2532 โรงเรียนผู้ใหญ่วัด เปิดสอนเมื่อปี พ.ศ. 2540

วัดทุ่งเซียด โบสถ์ไม้กลางน้ำที่สร้างขึ้นสมัยศรีวิชัย ตั้งแต่เมื่อ 500 ปีก่อน ก็ผุพังไปตามกาลเวลา แต่ก็ยังมีหลักฐานหลงเหลืออยู่เพียงแค่เสาไม้ของโบสถ์โบราณที่โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเพียงต้นเดียว จึงได้นำขึ้นมาไว้บนบก และสร้างโบสถ์กลางน้ำทดแทนโบสถ์เดิม โบสถ์กลางน้ำโทนสีขาวสร้างไว้บนฐานรูปเรือสีขาว ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางสระน้ำเนื้อที่กว้างกว่า 13 ไร่ ส่วนหัวเรือหันไปทางทิศตะวันออก บรรทุกโบสถ์หลังงาม และพระบรมธาตุจำลองไว้

จุดเด่นที่น่าสนใจภายในวัดทุ่งเซียด ได้แก่ ต้นศรีมหาโพธิ์ รูปเหมือนองค์อดีตเจ้าอาวาสวัดทุ่งเซียด หรือในนามของพ่อท่านเซียด โดยทางเข้าโบสถ์มีจะมีรูปปั้นพญาช้างดำ ช้างคู่บารมีของพ่อท่าน เจดีย์มหาสมบัติโบราณ มณฑปพระพุทธรัตนปกป้องไทย ลานหินโค้งใช้ในการประกอบพิธีสำคัญ ๆ ในวันสำคัญทางศาสนา ศาลาหอฉัน รูปจำลองพญางูเห่าดง ก้อนอิฐโบราณ และยังเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ชุมชน ศูนย์การศึกษานอกโรงเรียนตำบลท่าโรงช้าง โดยสำนักพุทธศาสนาได้ประกาศให้วัดทุ่งเซียด เป็นสำนักปฏิบัติธรรมแห่งที่ 6 จาก 11 แห่ง ของจังหวัดสุราษฎร์ธานี